بر زدن در پاسور روشی است برای به هم ریختن ورقهای بازی جهت توزیع مناسب عنصر شانس در بازیهای پاسور. بهویژه در بازیهایی مانند حکم، چاربرگ و ریم بُر زدن و به هم ریختن مناسب ورقها بسیار مهم و حیاتی است. بُر زدن اغلب با یک بُر نهایی توسط رقیب همراه است تا اطمینان حاصل...
متفرقهبر زدن پاسور : آموزش تصویری ۸ تکنیک مختلف بُر زدن
بر زدن در پاسور روشی است برای به هم ریختن ورقهای بازی جهت توزیع مناسب عنصر شانس در بازیهای پاسور. بهویژه در بازیهایی مانند حکم، چاربرگ و ریم بُر زدن و به هم ریختن مناسب ورقها بسیار مهم و حیاتی است. بُر زدن اغلب با یک بُر نهایی توسط رقیب همراه است تا اطمینان حاصل شود که بُر زننده نتیجه را دستکاری نکرده است. بر زدن به انگلیسی شافل (shuffle) خوانده میشود و روش ها و تکنیک های متنوعی دارد.
در این مقاله با ما همراه باشید تا هشت نوع مختلف بر زدن پاسور را به شما معرفی کنیم. گفتنی است که این بر ها همگی برای به هم ریختن حداکثری ورقها به کار میروند و با بُر های نمایشی ورق که صرفاً جنبه هنری و زیبایی دارند و ورقها را به اندازه کافی در هم نمیریزند، تفاوت دارند. به زودی در مطلبی جداگانه به انواع بر زدن های نمایشی پاسور نیز خواهیم برداخت.
فهرست مطالب
انواع روش ها و تکنیک های بر زدن پاسور
روش بر زدن بالادست (overhand)
بالادست یکی از سادهترین روشهای بر زدن است که میتوان پس از کمی تمرین انجام داد. در این تکنیک که معمولاً بازیکنان مبتدی نیز از آن استفاده میکنند، کل دسته کارتها را در یک دست خود نگه میدارید و سپس با چهار انگشت بزرگتر خود، یک دستۀ کوچکتر از میان آن را جدا میکنید و با ترتیبی جدید آنها را در میانه دسته بزرگتر قرار میدهید.
متداولترین تکنیک تقلب در این روش بُر زدن آن است که بر زننده یا اصطلاحاً شافلر چهار یا پنج ورق دلخواه خود را در یک دست نگه میدارد و آن را در انتهای بازی، در پایین دست قرار میدهد تا به تیم خودش برسد. برای مقابله با این روش تقلب، معقولترین راهکار این است که در نهایت تعدادی از کارتهایی زیر را روی دست قرار دهید.
برای آموزش بر زدن پاسور به روش اورهند اینجا را کلیک کنید.
تکنیک بر زدن ریفل (riffle)
یک تکنیک رایج در بر زدن پاسور، ریفل است که اصطلاحاً دم کبوتر یا برگ زدن کارتها نیز نامیده میشود. در این روش نیمی از دسته ورق ها در هر دست با شستها به سمت داخل نگه داشته میشود و سپس ورق ها توسط شستها رها میشوند؛ به طوری که داخل دو دست یا روی میز داخل یکدیگر میافتند.
بسیاری نیز در بر زدن ورق ، کارت ها را پس از ریفل بلند می کنند و اصطلاحاً پل تشکیل میدهند که کارت ها را به جای خود باز می گرداند. همچنین میتوان این کار را با قرار دادن دو دسته کارت روی میز انجام داد. با اینکه این تکنیک برای بر زدن کارت ها کمی دشوارتر است، اما اغلب در کازینوها استفاده می شود؛ چراکه خطر افشای کارت ها در حین بر زدن را به حداقل می رساند.
ریاضیدانان از جمله با محاسبه مدل گیلبرت-شانون-ریدز درباره این نوع بُر زدن گفته شدهاند که برای بُر خوردن کامل و درهمریختگی مطمئن نیاز است تا این بر زدن شش یا هفت بار انجام شود (بسته به نوع ریفل).
برای مطالعه بیشتر در این باره، اینجا و برای آموزش گام به گام بر زدن پاسور ریفل اینجا را کلیک کنید.
بر زدن پاسور با تکنیک هندی
روش دیگر برای بر زدن روش هندی یا هندو (hindu) است که از آن با عنوان «کتار» یا «کنچی» یا «کوتی شافل» نیز یاد میشود. در این تکنیک دسته ورق به صورت رو به پایین نگه داشته می شود و با انگشت وسط در یک لبه بلند و انگشت شست در سمت دیگر در نیمه پایینی دسته کارت. دست دیگر تعدادی از کارتها را از بالای دسته بیرون می کشد. این بسته مجاز است در کف دست بریزد. این مانور بارها و بارها تکرار میشود و بستههای تازه کشیده شده روی بستههای قبلی میافتند، تا زمانی که کل دسته کارت در دست دوم باشد.
مهمترین تفاوت این تکنیک با روش اور هند در این است که در روش هندی، کارتها از طول (درازا) بُر زده میشوند و در در روش اورهند از عرض. به این صورت که در روش اورهند کارتها از محل عطف کف دست میخوابد ولی در روش هندی، کارتها به درازا و از سطح کف دست قرار میگیرد.
این متداول ترین تکنیک بُر زدن در آسیا و سایر کشورهای شرقی و جنوبی جهان است، در حالی که در کشورهای غربی معمولاً شافل اورهند استفاده می شود. آنطور که به نظر میرسد، در ایران نیز سادهترین و محبوبترین روش، همین روش هندو است.
روش توده یا پایل (pile)
در روش پایل که شاید برای ایرانیان یک نوع بُر زدن جدید به نظر بیاید، ابتدا چهار یا هشت عدد از ورقهای پاسور به صورت جداگانه روی زمین قرار داده میشود و سپس روی هر یک به صورت ستونی و به ترتیب پر میشود تا نهایتاً چهار یا هشت دسته مجزا از ورقها به دست آید.
این روش برای بُر زدن بسیار مطمئن ولی در عین حال زمانبر است و به لحاظ زیبایی بصری نیز در کمترین درجه امتیاز قرار دارد و بیشتر مورد استفاده کسانی است که وسواس خاصی در بر زدن دارند.
تکنیک کورجی (corgi)
این روش که به نامهای چافل، اسکرمبل، ایرلندی و نیز smooshing یا schwirsheling و نهایتاً شستن کارتها (wash) نیز شناخته میشود، به سادگی شامل پخش کردن کارتها روی میز، کشیدن آنها به اطراف و روی یکدیگر با دست است. در نهایت ورق ها روی هم در یک دسته جمع میشوند. این روش برای مبتدیان مفید است، اما به یک سطح بزرگ برای پخش کردن کارت ها نیاز دارد و روی میزهای کوچک قابل انجام نیست.
از نظر آماری بر زدن تصادفی پس از تقریباً یک دقیقه مخلوط کردن حاصل میشود و بیشتر از آن نیاز نیست. این روش تا حد زیادی توسط سایمون هافمن رایج شده است.
تکنیک بر زدن مونجین یا مونجه (mongean)
در روش شافل مونجه کل ورق های پاسور را در یک دست میگیرید، سپس با دست دیگر، ورق رویی را بر میدارید، ورق بعدی را زیر آن قرار میدهید و باز ورق سوم را روی دو ورق دیگر. به همین ترتیب ادامه میدهید تا کل ورقها تمام شود.
https://www.youtube.com/watch?v=dVOJMiyVpWA
در واقع در این روش، کارتها به ترتیب از هم دیگر دور میشوند و هر جلوتر میرویم فاصله کارتها از هم بیشتر میشود و حالت موج پیدا میکند. چراکه در هر بار یک ورق را رو، و یک ورق را زیر قرار میدهید. در فیلم بالا میتوانید آموزش گام به گام بر زدن مونجه را مشاهده کنید. البته این نوع بر زدن برای دسته ۵۲ تایی کمی زمانبر و دشوار است و برای تعداد کم، کاربرد مناسبی دارد.
تکنیک فارو (Faro)
بافندگی عبارت است از فشار دادن انتهای دو نیمه عرشه به یکدیگر به گونه ای که به طور طبیعی در هم تنیده شوند. گاهی اوقات عرشه به نصفهای مساوی از ۲۶ کارت تقسیم میشود که سپس به روش خاصی به هم فشار میآورند تا کاملاً در هم آمیخته شوند. این به عنوان Faro Shuffle شناخته می شود.
فارو شافل با تقسیم دسته کارت ها به دو دسته ترجیحاً مساوی در هر دو دست انجام می شود (راست دست): کارت ها از بالا در سمت راست و از پایین در دست چپ نگه داشته می شوند. جداسازی دسته به سادگی با بلند کردن نیمی از کارت ها با انگشت شست دست راست و هل دادن بسته دست چپ به سمت جلو و دور از دست راست انجام می شود. این دو دسته را اغلب با هم روبهرو می کنند و به یکدیگر میکوبند تا آنها را تراز کنند. سپس توسط دو طرف کوتاه به هم فشار داده می شوند و خم می شوند (بالا یا پایین). نهایتاً کارت ها به طور متناوب در یکدیگر قرار می گیرند، بسیار شبیه به یک زیپ.
البته آموزش بر زدن فارو جزئیات بیشتری دارد که میتوانید در اینجا مشاهده کنید.
روش بر زدن مکزیکی
در روش مکزیکی که زمان بسیار زیادی میگیرد، ورق بالای دسته کارتها، روی میز قرار میگیرد و ورق بعدی زیر آن، و به همین ترتیب به سرعت انجام میشود تا همه کارتها تمام شود.
هرچند این روش زمان زیادی میگیرد، ولی انتهای قرن نوزدهم در مکزیک استفاده میشده است. گفته میشود مارپیچ مکزیکی در آن زمان به عنوان محافظتی در برابر قماربازان و کلاهبردارانی که از ایالات متحده میآمدند، رایج بود.
بیشتر بخوانید:
آموزش ۱۵ بازی محبوب و پرطرفدار پاسور در ایران
بازی زندگی را با کوشش ببر
