اين بازى با نام هاى يك لنگه پا، الخترک، الختور، رمازا و يا خروس جنگى نيز معروف است و در اغلب نقاط ايران رواج دارد. بازى الختر يک بازى هيجانى و ساده است. در این بازی تعادل و قدرت بدنی برای شکست دادن حریف مهم است البته چابکی برای جا خالی دادن هم استراتژی دیگری است که در این بازی استفاده میشود، زمانی که حریف با تمام قدرت در حال نزدیک شدن و ضربه زدن است با جاخالی دادن میتوانید برنده بازی باشید.
اعیادایرانیبیرون از خانهپرتحرکتیمیدرگیریدونفرهسیزده بهدرکودکانخروس جنگی (الختر): تاریخچه کامل بازی همراه با فیلم آموزشی
بازی خروس جنگی با نامهاى یک لنگه پا، الخترک، الختور، رمازا و یله اخترو نیز شناخته میشود و در اغلب نقاط ایران رواج دارد ولی گفته میشود اصالت بازی بختیاری است. بازى الختر یک بازى هیجانى و ساده است. در این بازی تعادل و قدرت بدنی برای شکست دادن حریف مهم است. البته چابکی برای جاخالی دادن هم استراتژی دیگری است که در این بازی استفاده میشود. زمانی که حریف با تمام قدرت در حال نزدیک شدن و ضربه زدن است با جاخالی دادن میتوانید برنده بازی باشید.
با اینکه بازی خروس جنگی یا الختر یک بازی کودکانه به نظر میرسد، اما دارای مسابقات رسمی در میان بزرگسالان است و نیاز به مهارت و قدرت بدنی بسیار بالا دارد؛ چراکه گاه یک مسابقه بیش از پنج دقیقه به طول میانجامد.
فهرست مطالب
تاریخچه و زمینه بازی خروس جنگی
پیش از بحث درباره بازی خروس جنگی، بهتر است ببینیم این اصطلاح و بازی از کجا آمده است. جنگ خروسها که در بسیاری از فرهنگهای مختلف رواج دارد، یک پیشینه بسیار قدیمی دارد. در واقع جنگ خروس ها یک رقابت خونی بین دو خروس یا خروس مسابقهای یا اصطلاحاً خروس جنگی است که در کشورهای انگلیسی زبان در حلقه ای به نام «کابین خروس» (cockpit) برگزار می شود. تاریخچه پرورش خروس برای جنگ به شش هزار سال قبل برمی گردد. اولین استفاده مستند از اصطلاح خروس جنگی (gamecock)، نشانگر استفاده از خروس برای «بازی»، ورزش، سرگرمی یا رقابت، در سال ۱۶۳۴ میلادی ثبت شده است. پیش از اصطلاح «خروس جنگی» که توسط جورج ویلسون استفاده شد، در سال ۱۶۰۷ در اولین کتاب شناخته شده درباره جنگ خروس ها به ستایش از خروس و جنگ خروس پرداخته شده بود. اما در واقع قبل تر از آن در سفر ماژلان برای کشف فیلیپین در سال ۱۵۲۱ بود که جنگ خروس مدرن برای اولین بار توسط آنتونیو پیگافتا ، به صورت مستقیم مشاهده و مستندسازی شد.
جنگجویانی که به آنها خروس جنگی گفته میشود، به طور ویژه برای افزایش استقامت و قدرت پرورش داده میشوند. از جوجه های نر و ماده از این نژاد به عنوان مرغ شکاری یاد میشود. خروسها نسبت به همه نرهای گونه خود پرخاشگری مادرزادی دارند. شرطبندی اغلب بر اساس نتیجه مسابقه انجام میشود. مبارزه با خروس یک رقابت خونی است که بعضاً به علت صدمه جسمی خروسها به یکدیگر رخ میدهد، که گاهی اوقات با برخورد پنجه بندهای فلزی به بدن خروسها یا حتی به دلیل اتصال این تیغ ها با پنجه خود خروس افزایش مییابد.
گرچه همه دعواهای خروسها به قصد کشتن رقیب انجام نمیشود، اما خروسها معمولاً ضربات فیزیکی قابل توجهی را تحمل کنند. در برخی مناطق جهان ، جنگ خروس هنوز هم به عنوان یک رویداد رسمی و سنتی انجام میشود. در بعضی کشورها نیز برای این کار قانون تنظیم می شود و یا کاملاً ممنوع اعلام میشود. طرفداران «ورزش های قدیمی» اغلب ارتباط فرهنگی و مذهبی را به عنوان دلایل تداوم جنگ خروس به عنوان یک ورزش ذکر میکنند.
نگاهی دقیقتر به تاریخ بازی خروس جنگی
جنگ خروس یک ورزش پرتماشاگر باستانی است. شواهدی وجود دارد که نشان میدهد که جنگ خروس یکی از تفریحات در تمدن دره سند بوده است.
دائرهالمعارف بریتانیکا (۲۰۰۸) به این موارد اشاره میکند: «این ورزش در دوران باستان در هند ، چین ، ایران و سایر کشورهای شرقی رواج داشت و در زمان تمیستوکلس (حدود ۵۲۴–۴۶۰ قبل از میلاد) به یونان باستان وارد شد». برای مدت طولانی رومیها این انحراف «یونانی» را تحقیر میکردند، اما بعداً چنان مشتاقانه آن را پذیرفتند و در آن جذب شدند که نویسنده معروف آن زمان به نام کولوملا (قرن اول میلادی) با شکایت مینویسد که طرفداران این بازی، کل دارایی خود را در شرط بندیهای جنگ خروس از دست میدهند.
شواهد نشان میدهد که اساساً خروسها در دره سند برای ورزش و نه برای غذا استفاده می شدهاند (Zeuner 1963) تا سال ۱۰۰۰ قبل از میلاد «اهمیت مذهبی» پیدا کرده اند. البته در دایره المعارف لندن آمده است: «در ابتدا بازی خروس جنگی هم مربوط به نهاد مذهبی و در بخشی دیگر مربوط به نهاد سیاست در آتن بود و برای افزایش رشادت در ذهن جوانان آنها ادامه یافت، اما پس از آن هم در آنجا و هم در سایر مناطق یونان به یک سرگرمی مشترک و بدون هیچ گونه قصد سیاسی و مذهبی تبدیل شد». یک تصویر اولیه از یک خروس جنگنده در یک مُهر قرن ششم قبل از میلاد از در نزدیکی اورشلیم پیدا شده است. بقایای این پرندگان در سایر مکانهای عصر آهن اسرائیل یافت شده است؛ زمانی که از خروس به عنوان یک پرنده جنگنده استفاده میشد. آنها همچنین بر روی مهرهای دیگر از آن دوره به عنوان نمادی از وحشیگری به تصویر کشیده شده اند؛ مانند مهر یاس قرمز در اواخر قرن هفتم قبل از میلاد مسیح با نوشته «Jehoahaz» (پسر پادشاه) که احتمالاً متعلق به Jehoahaz از یهود است. در قرن بیستم کلیفورد گیرتزِ انسانشناس، مقاله تأثیرگذاری با عنوان «بازی عمیق ، یادداشتهایی درباره جنگ خروس بالی» نوشت که به معنای جنگ خروس در فرهنگ اندونزی میپرداخت.
با این توصیفات درباره خروس جنگی، اکنون به بازی الختر یا همان خروس جنگی میپردازیم.
ملزومات بازی الختر
- نیاز به وسیله خاصی ندارید!
مشخصات زمین و مدت بازی
این بازی معمولا در زمینی به طول ۲۰ متر و عرض ۱۰ متر انجام میشود و بهتر است جنس زمین خاکی یا چمن باشد.
زمان بازی در بازی خروس جنگی نامحدود است و اتمام بازی موکول به مبارزه تمام نفرات تیم است؛ ولی به طور تخمینی میتوان گفت بازی برای هر نفر حدود پنج دقیقه به طول میانجامد و یک بازی تیمی در کمتر از نیم ساعت به پایان میرسد که برای یک بازی ورزشی مفرح، بسیار ایدئال است..
دستورالعمل بازی خروس جنگی (الختر)
نخست بازیکنان به دو تیم تقسیم مىشوند و هر تیم یک نفر را به منزله سالار بر میگزینند.
سالار، افراد را یکییکی به میدان میفرستد. بازیکنان باید یک پایشان را با دست بگیرند و به صورت لى لى وارد زمین شوند و تلاش کنند با ضربه زدن توسط سینه یا دست و یا جاخالی دادن، تعادل رقیب را به هم بزنند یا پاى او را از دستش درآورند. برنده باید از وسط میدان رد شود و خودش را به قرارگاه تیم رقیب برساند؛ اگر وسط بازی تعادل بازیکن به هم بخورد و روی زمین بیفتد یا پایش را زمین بگذارد و یا پایش از دستش رها شود بازنده است و از بازی بیرون میرود.
برنده نهایى تیمى است که بیشترین افراد را به محل استقرار تیم حریف رسانده باشد. در نوع دیگرى از این بازى، از هر تیم فردى به عنوان داماد انتخاب مىشود وهمه افراد با هم وارد میدان شده مبارزه مىکنند. در این شکل دامادها هستند که باید خود را به تیم مقابل یا اصطلاحاً دروازه برسانند.
در برخی نقاط، افراد به صورت دست به سینه وارد میدان شده و به مبارزه مشغول میشوند که این حالت را خروسجنگی مینامند.
ویدیویی از انجام بازی خروس جنگی یا الختر
قوانین و ویژگیهای بازیهای رسمی
- در بازیهای رسمی، تعداد نفرات هر تیم ۵ نفر اصلی و یک نفر ذخیره است.
- همچنین در بازیهای رسمی، محدود زمین دایرهای به قطر ده متر است که هر بازیکنی که از زمین بازی خارج شود، بازنده خواهد بود.
- تعداد داوران سه نفر است که یک نفر داور اصلی و دونفر دیگر به عنوان کمک داور انجام وظیفه میکنند.
- گروه برگزاری مسابقات متشکل از یک نفر سرپرست مسابقات، یک نفر کمیته فنی و یک نفر کمیته انظباطی است.
تقویت مهارتها و تواناییها در بازی الختر
- حفظ تعادل بدن
- قدرت بدنی و تقویت عضلات پا
- چابکی و روحیه جنگندگی
- حفظ ریتم بدن
- اعتماد به نفس
شما هم تجربه و خاطرات خودتون از بازی خروس جنگی رو با ما به اشتراک بذارید😉
سفارش اسکربل
یک نظر
that asmr
۳۰/۰۸/۱۴۰۰ در ساعت ۰۰:۵۲
Very good article! We are linking to this great content on our website.
Keep up the good writing.