بزرگسالانجناییچند نفرهخارجیداخل خانهدورهمیمعرفی بازیمهیجبازی سایکو یا روانپزشک: ۲ ورژن‌ مختلف همراه با لیست بیماری‌ها و سوالات

بازی سایکو یا همان بازی روان‌پزشک یک بازی دورهمی خونگیه که به هیچ وسیله خاصی نیاز نداره؛ حتی کاغذ و خودکار. بنابراین سایکو هم مثل مافیا و پانتومیم، هم گزینه بسیار مناسبی برای مهمونی‌ها، دورهمی‌ها و پیک‌نیک‌هاست. توی این بازی، همه به جز یک بازیکن نقش بیمار را با مشکل واحد رو بازی می کنند؛ اما تنها بازیکن باقیمانده یک روانپزشکه که باید مشکل بقیه رو با یک سری سوالات غیرمستقیم تشخیص بده! در واقع میشه گفت بازی سایکو یک نوع بازی روانشناسی هست که هم به شناخت اختلالهای روانشاختی و هم به همدلی بیشتر با افراد دارای اختلال کمک میکنه.

بخشی از سریال قدیمی قطار ابدی نیز یادآور بازی سایکو و فعالیت‌های آن است. در واقع مهم است که بازیکنان در این بازی، همانند بازیگران قطار ابدی، کاملاً در نقش خود فرو بروند و ژست افراد دارای اختلال را بگیرند تا فضای بازی جذاب‌تر و احتمالاً خنده‌دارتر شود.

بریده ای از سریال قطار ابدی یادآور بازی سایکو

مشخصات بازی سایکو

تعداد نفرات: چهار نفر و بیشتر

رده سنی: +۱۰

زمان: هر دور حدوداً ده دقیقه

وسایل مورد نیاز: دقیقاً هیچی!

هدف بازی: حدس زدن یک بیماری روانی خاص با توجه به شواهد

دستورالعمل بازی سایکو

• یک نفر رو از اتاق بفرستید بیرون. این شخص، روان‌پزشک بازیه.
• حالا همگی روی یک بیماری روانی توافق کنید. مثلاً فرض کنید همه‌تون توهم زدید که آدم فضایی‌ها میخوان تا آخر هفته حمله کنند و کل زمین رو تسخیر کنند!
• طبیعتاً همه تون از این اتفاق خیلی می‌ترسید!
• حالا به روانپزشک بگید بیاد داخل و شروع کنه به پرسیدن سوالات از شما. بدون اینکه مستقیماً ازتون بپرسه که بیماری شما چیه. چون شما خودتون رو بیمار نمی‌دونید.
• روانپزشک با سوالات معمولی باید بتونه حدس بزنه که این بیماری چیه.
• هر کس که جواب اشتباه بده (سوتی بده) یا دروغ بگه، بقیه بازیکن‌ها باید فریاد بزنند: «سایکو»! و اینطوری می‌تونند به روانپزشک کمک برسونند تا راحت‌تر به جواب برسه.

قوانین بازی

1. روانپزشک فقط باید با ۲۰ سوال به جواب نهایی برسه؛ وگرنه بازنده است (این محدودیت توافقیه و اگر بازی براتون جدی نیست، می‌تونید از محدودیت استفاده نکنید).
2. روانپزشک حق نداره مستقیماً از خود بیماری سؤال بپرسه و در این صورت، بازیکن‌ها نباید به سؤالش جواب بدن.
3. بازیکن‌ها نباید بین مکالماتشون، مستقیماً به بیماری اشاره کنند.
4. دروغ گفتن خلاف قانون نیست، بلکه اتفاقاً می‌تونه یک استراتژی برای بازی باشه. مثلاً ممکنه بیماری روانی انتخابی این باشه که همه فکر میکنن جورج کلونی هستند! حالا اگر اولین سوال روان‌پزشک این باشه که اسم شما چیه؟ طبیعتاً بازیکنها نباید بلافاصله بگن: «جورج کلونی!»، بلکه باید به اشتباه، اسم خودشون رو بگن. اینجاست که بقیه صدا می‌زنن سایکو و به این ترتیب روانپزشک رو متوجه می‌کنن که اختلال، یک نوع توهم شخصیتیه.

فهرستی از ایده های سایکو و اختلال‌های روانی

ایده برای بازی سایکو خیلی زیاده. در واقع اختلال‌های روانی توی بازی سایکو لزوماً نباید اختلال‌های معروف مثل نارسیسیسم یا دو قطبی باشه. اتفاقاً بهتره اختلال‌هایی انتخاب بشه که کاملاً جدید و عجیب و غریب هستند و حدس زدنشون برای روانپزشک دشوار باشه. مثلاً توهم‌های مختلف یا ترس‌ها و حساسیت‌های خیلی خاص. توی لیست کوچیک زیر، فهرست چند تا اختلال رو برای بازی سایکو به عنوان نمونه آوردیم که می‌تونید از مشابه این اختلال‌ها برای بازی خودتون استفاده کنید:

• توی قرن هفتم هجری زندگی می‌کنیم!
• فرق خواب و بیداری رو متوجه نمیشیم!
• همگی شدیداً از آدم‌ها می‌ترسیم.
• همگی فکر می‌کنیم بیست سال پیرتر هستیم.
• همه از هویج متنفر هستیم و نسبت به کلمه هویج یا هر چیزی که به هویج ربط داشته باشه، حساسیت داریم. مثلاً اگه بگن سوپ هویج، زانوهامون شروع میکنه به لرزیدن.

سؤالات پیشنهادی برای روانپزشک

طبیعتاً سوالات روانپزشک باید ترکیبی از سوالات کلی و جزئی باشه تا رفته رفته متوجه وضعیت غیرطبیعی موجود بین بازیکن‌ها بشه. این کاملاً بستگی به ذکاوت خود روانپزشک داره و سوالاتی که در ادامه بیان می‌کنیم، صرفاً چند نمونه خیلی ساده از این سوالاته. برای اینکه جذابیت بازی کاهش پیدا نکنه، تعمداً فقط به چند تا سوال اشاره می‌کنیم:

1. می تونم اسم شما رو بپرسم؟
2. شغل شما چیه؟
3. این هفته غیر از کارهای روزمره، چه کار مهمی انجام دادی؟
4. برنامه ات برای هفته آینده چیه؟
5. امروز صبح کجا بودی؟
6. چیز خاصی هست که خیلی ازش بترسی؟
7. چیزی هست که خیلی ازش متنفر باشی؟

ورژن دوم سایکو: تشخیص الگو

بازی سایکو یک نسخه دیگه هم داره که فقط از نظر گیم‌پلی چند تفاوت کوچیک داره.

توی این بازی هم روانپزشک از جمع جدا می‌شه، و این بار جمع درباره یک الگوی مشخص بین خودشون به توافق می‌رسند؛ یعنی مثلاً با ترتیب خاصی، جای شخصیت‌هاشون عوض شده! پایین‌ الگو رو دقیق‌تر با چند تا مثال توضیح دادیم.

اما روانپزشک باید چی کار کنه؟ دقیقاً مثل بازی اصلی سایکو، اینجا هم روانپزشک باید سعی کنه با سؤالات معمولی از بازیکن‌ها، سر در بیاره که چه الگویی بین بازیکن‌ها حاکمه! اینجا هم هر جا بازیکن‌ها اشتباه جواب بدن، بقیه بازیکن‌ها باید بلند داد بزنند: «سایکو» که راهنمایی خوبی برای روانپزشکه.

الگو چیه؟

الگو توی این بازی، ترتیب جای بازیکن‌هاست. مثلاً فرض کنید هر کسی، شخصیت نفر سمت راست خودش رو اجرا می‌کنه؛ یعنی تصور می‌کنه نفر سمت راست خودشه! بنابراین باید جواب‌هاش متناسب با شخصیت نفر بغلی باشه. مثلاً اگه ازش بپرسند رنگ جورابت چیه، باید رنگ جوراب نفر سمت راست رو جواب بده. یا اگر نفر سمت چپی از آش رشته بدش میاد، در پاسخ به سوال «از چی متنفر هستی» باید جواب بده «آش رشته!».

بسته به شناختی که روانپزشک از شخصیت بازیکن‌ها داره می‌تونه سریع‌تر الگو رو تشخیص بده. برای جذاب‌تر شدن بازی، بهتره که سؤالات روانپزشک مربوط به ظاهر افراد نباشه و بیشتر سوالات مربوط به علاقه و سلیقه و شخصیت بازیکن‌ها باشه.

انواع الگوها از راحت به سخت:

1. هر کس فکر میکنه نفر روبه‌رویی خودشه.
2. هر کس فکر می‌کنه نفر سمت چپی خودشه.
3. هر کس فکر میکنه اولین نفر سمت راست هم‌جنس خودشه!
4. هر کس فکر میکنه اولین نفر سمت چپ از جنس مخالف خودشه!
5. هر کس فکر میکنه «پدر» نفر دوم از سمت چپ خودشه.
6. هر کس فکر میکنه «برادر/خواهر» نفر سمت راست خودشه.

توی این نسخه از بازی، فقط روانپزشک نیست که باید قدرت تخیل و تصور بالایی برای حدس زدن داشته باشه، بلکه تک تک بازیکن‌ها باید بتونند خودشون رو جای یک نفر دیگه بذارند و مرتب به این فکر کنند که الان چطور از طرف یک نفر دیگه که توی جمع حاضر هم هست جواب بدن. به همین خاطر شاید بشه گفت این ورژن بازی، حرفه‌ای‌تر و جذاب‌تره.

خیلی خوشحال می‌شیم اگه نظرتون رو درباره این بازی برامون کامنت کنید.

به این نوشته چه امتیازی می‌دید؟

بازیکوش

بازی زندگی را با کوشش ببر