آذریایرانیبیرون از خانهپرتحرکدونفرهکودکانمسابقهبازی زود باش بریم ( یاالله بابروین زو )

بازی آذری یا ترکی زود باش بریم ( یاالله بابروین زو )، که از بازی‌های بومی محلی شمال شرق ایران و مشخصاً در تبریز، ارومیه ( اورمیه ) و اردبیل به شمار می‌آید، جزو بازی‌های بسیار ساده و کودکانه ولی در عین حال چالش‌انگیز است. کودک آذری در این بازی یاد می‌گیرد که برای برنده شدن باید تا آخرین نفس خود به مبارزه ادامه دهد و مفهوم استقامت را به صورت کاملاً عملی یاد می‌گیرد. هرچند جنبه رقابتی این بازی بسیار بالاست، ولی از آنجا که هیچ برخورد مستقیمی میان دو بازیکن صورت نمی‌گیرد و هر دو بازیکن صرفاً از توان شخصی خود استفاده می‌کنند، می‌تواند برای آموزش تلاش شخصی، جنگندگی و استقامت بسیار سومند باشد.

مشخصات بازی

مدت زمان بازی: حداقل ۱۵ دقیقه

رده سنی: +۱۰

تعداد بازیکنان: ۲ نفره

اهداف بازی: افزایش استقامت، تقویت نفس، حس رقابت‌طلبی

• محبوب‌ترین بازی کلمه‌سازی دنیا رو می‌شناسی؟

چطور بازی کنیم؟

این بازی آذری با نفرات زوج انجام می‌شود.

ابتدا به دو گروه مساوی تقسیم شوید و بعد از آن هر کس نفر مقابل خودش را از گروه دیگر انتخاب کند. پس از آرایش نفرات و مشخص شدن حریف، نفرات گروه اول با اعلام شروع رهبر گروه مقابل، به صورت تک به تک شروع به پیاده‌روی کنند.

بازیکنان باید از زمان شروع به حرکت این جمله را بگویند: «یاالله بابروین زو» یعنی «زود باش بریم» و کلمه زو را بدون تجدید نفس‌گیری به طور ممتد می‌گویند. تا هر جایی که می‌توانند با صدای واضح ادامه دهند. هر کدام از بازیکنان که بتواند بیشتر از لحاظ نفس کشیدن دوام بیاورد، برنده است و بازیکن مقابل آن بازنده می‌شود و باید نفر برنده را کول کند یا کاری را که برنده می‌گوید، انجام دهد.

برای اجرای نوبت دوم جای بازیکنان عوض می‌شود، البته اگر انتخاب اختیاری باشد بازیکنان رقابت سخت‌تری را اجرا می‌کنند.

در نوع دیگری از این بازی ترکی ، بازیکنان به جای پیاده‌روی، می‌دوند و هر کس بتواند مسافت بیشتری را با گفتن زو طی کند، برنده است.

• در همین زمینه بخوانید: بازی زو کبدی

البته می‌توان بازی آذری یالله بابروین زو را به صورت چند نفره و غیرتیمی نیز انجام داد. در این صورت در بین همه نفرات، کسی برنده است که بتواند بیشتر از همه به گفتن کلمه زو ادامه دهد. حُسن این روش آن است که برنده فقط با انجام دادن یک دور مشخص می‌شود.

• منبع: کتاب بازی‌های بومی محلی شمال غرب ایران، نوشته محمد رسول خدادادی، فصل دوم

ahmad.taba